ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
INLOGGEN
BEN JE NOG GEEN LID?
Bij het concert van Katy Perry eerder dit jaar kon je al een kek brilletje aanschaffen waarmee de finale er extra kleurrijk uit zou zien. Swift doet daar een schepje bovenop. Iedere concertganger krijgt bij entree een Fibit stappenteller-achtig polsbandje aangereikt. In deze freebee zitten lampjes die gedurende de show op de maat van de muziek oplichten. Vijftienduizend man, vijftienduizend levende decorstukken die synchroon lopen met de kleurrijke lampen op, boven en rondom het podium. Heel slim bedacht, want niet alleen vindt er een uitbundig lichtjesfestijn in de concertzaal plaats; het weerhoudt vele tieners ervan continu de smartphone erbij te pakken. Die wordt eigenlijk alleen massaal voor selfies uit de broekzak getrokken wanneer de catwalk een mechanische loopbrug blijkt en Swift over de hoofden vliegt van haar tamelijk hysterische, als eenhoorn, neon-konijn en cheerleader verkleedde fans.
Die fans zijn vanavond natuurlijk de doelgroep. En dat is jammer. 1989, Swifts laatste plaat, eindigde namelijk niet voor niets in de jaarlijstjes van menig serieuze criticus. Het is een commerciële doch tijdloze popplaat geworden, omdat Swift in haar liedjes niet meezeilt op de wind die op het moment door de hitlijsten waaide. Nummers als Blank Space en Shake It Off doen het ruim een half jaar na hun release nog steeds goed, omdat ze in positieve zin kleurloos zijn. Het zijn simpelweg strakke singles met een lekkere beat en pakkend refrein. Er komt geen Big Sean-couplet of Pharrell-productie aan te pas. Prima te doen voor de volwassen luisteraar ook. Die moet vanavond echter afzien dankzij de vele lange speeches die Swift houdt om haar ‘Swifties’ een hart onder de riem te steken. Speeches over de liefde, over vriendschap, over jezelf zijn, die stuk voor stuk kant noch wal raken, omdat ze vooral als inleiding dienen voor het erop volgende nummer.
Het moet eens gezegd worden; het is eigenlijk om te kotsen, hoe dit soort ‘perfecte’ types, die daten met Calvin Harris en bff zijn met Karlie Kloss, puberende grietjes met acne of overgewicht het idee geven echt iets van hun problemen te begrijpen. Tuurlijk, die bakvisjes gillen er onverminderd op los, maar dat doen ze hoe dan ook. Het is hoog tijd voor popsterren als Swift om de muziek te laten spreken. Die is namelijk al opbeurend genoeg en het gelul leidt er louter vanaf. Gegarandeerde hits als Stay en Style klinken vanavond prima en de paar oude nummers op de setlist, waaronder doorbraaksingle Love Story, zijn goed geremixt om beter aan te sluiten op de nieuwe, non-country stijl die de popster er tegenwoordig op nahoudt. De combinatie van live- en Swifts eigen achtergrondzang die op band in de refreinen meeloopt, is misschien wat merkwaardig, maar met uithalen bewijst de zangeres lekker bij stem te zijn. Niet dat het voor vanavond de bedoeling was dat ze vocaal zou imponeren. Taylor Swift is binnen het popwereldje wat Apple binnen het gadgetwereldje is. Design is doorgaans belangrijker dan functionaliteit. Dat ze er stijlvol uitziet wanneer ze haar mond opent, is veel belangrijker dan hoe de hoge noot die eruit komt klinkt.
De ochtend na dit concert lezen en horen we overigens veel over Taylor Swift en Apple. Een paar uur voor deze show plaatste de popster namelijk een open brief aan het bedrijf op haar website. Ze steunt diens nieuwe streamingdienst (Apple Music) niet, omdat het bedrijf muzikanten niet gaat betalen voor streams tijdens de gratis proefperiode van drie maanden. Apple’s snelle reactie op Swifts brief: we gaan die artiesten nu toch maar wel betalen. Dat Swifts invloed in Cupertino blijkbaar groot is, verbaast ons na het spektakel in de Ziggo Dome niets. Hoewel haar manier van optreden helemaal niet baanbrekend is, is de visuele en technologische show eromheen dat wel. Net als Apple met onder andere telefoons en tablets deed, heeft Swift een bestaand concept (de popshow) duizendmaal aantrekkelijker gemaakt. Puur visueel heeft ze de popshow geperfectioneerd. Nu de inhoud nog.
Door Randy Timmers / Fotografie: Paul Barendregt
Gezien: 21 juni 2015, Ziggo Dome, Amsterdam
